Terug naar het Beloofde Land?

De economische malaise van Griekenland heeft bar weinig effect op mij. Na het pensioen van de vorige baas waren mijn kansen om hier nog projecten te krijgen extreem minimaal, omdat de nieuwe baas liever zijn eigen studenten inzet. Dus kreeg ik toch al niks. Ontslagen en kortingen deren mij dus niet. Ook hier weer, ieder nadeel heeft zijn voordeel!
Alleen de eerste twee jaar had ik behoorlijke contracten met een riant salaris van ruim duizend euro, maar dat werd in de loop der jaren minder en minder, en de gaten tussen de opeenvolgende contracten langer en langer. M'n laatste contract eindigde zo'n anderhalf jaar geleden met 600 euro per maand. Ach, dat is zo'n druppel op de gloeiende plaat met een huur van 380 exclusief water en electriciteit dat het uitblijven van een nieuw contract niet bijzonder pijnlijk was. Geeft gelijk ook meer tijd en vrijheid om eens echt aan het schrijven te gaan, want die contracten hielden meestal rennen voor de baas in en tijd verkwisten aan onzinnigheden.
Vanwege de gestaag dalende inkomsten en de wens van Carmen om naar Nederland te gaan en de grote twijfel over Anna's toekomstmogelijkheden in Griekenland heb ik de laatste vier jaar al geregeld gesolliciteerd. Maar helaas, men wil mij in Nederland niet, en dat is ook niet zo gek. Iemand met een cv zonder lijnrecht pad, zonder toppublicaties en al boven de 45 heeft nu eenmaal verdraaid weinig kansen, zeker als die iemand zich gaat storten op excentrieke vakgebieden als de paleontologie!
Afgelopen februari kwam er weer een kans voorbij. Een project voor ongeveer acht maanden in NCB Naturalis, Leiden. Na bijna twee maanden kwam er een telefoontje van de directeur. Hij stelde een paar vragen, want er waren wat problemen gerezen. Ze gaan nog verder denken en vergaderen over mijn voorstel, en ik hoor er nog van. Jammer dat het allemaal zo lang moet duren! Ik wil wel binnen een maand uitsluitsel hebben, want als we deze zomer gaan verhuizen, dan moeten we met Anna naar Nederland om een school uit te kiezen. Dat zal niet zo heel makkelijk gaan, haar aansluiting is minimaal. Pas dan kunnen we woonruimte gaan zoeken in die buurt. Ook dat zal niet zo makkelijk gaan. Er zal ook geld mee gemoeid zijn, een verhuizing is nooit gratis. Nu laten we alle meubels en een groot deel van de spullen gewoon hier in Athene achter, hoor, want het is maar voor zoiets als acht maanden, en daarna is het toch weer herbezinnen. Bovendien gaat George's baan gewoon door.
Braaf wachten dus en duimen maar!